Wielrenner Ruben Tolkamp heeft zijn ultieme doel bereikt. In september won hij in Bemmel de Nederlandse titel op de tijdrit bij de mannen 30+. Op het 21 kilometer lange parcours was hij zijn concurrenten ruimschoots de baas. Hij legt het rondje af met een gemiddelde snelheid van 46,5 kilometer per uur. “Al win ik vanaf nu geen enkele wedstrijd meer, dat kan me niks schelen, deze rood-wit-blauwe trui pakken ze mij niet meer af.”
Als Tolkamp, lid van de Peddelaars, de finish passeert weet hij nog niet of zijn prestatie voldoende is voor de titel. “De speaker riep om dat er een nieuwe toptijd was gereden maar er moesten nog een paar mannen komen.” Als blijkt dat iedereen zich stuk heeft gebeten op de tijd van de 35-jarige Aaltenaar, is de ontlading groot. “Deze trui betekent echt wel iets in het wielrennen, het is gewoon enorm gaaf. Ik denk dat ik volgend jaar bewust wat meer tijdritjes ga rijden, dan mag ik kampioenspak wat vaker aan.” Zijn vrouw Janneke kwam net uit een nachtdienst en zat thuis te wachten op de uitslag. “Ik had gezegd; stuur even een berichtje als je klaar bent, toen belde hij ineens.” Ruben: “Aan de telefoon kreeg ik het wel even moeilijk en heb ik even een traantje gelaten.” Sleutelbeenbreuk In 2016 leek hij ook op weg naar een goed resultaat op het NK maar vlak voor de wedstrijd ging het mis. Hij kwam op hoge snelheid in aanvaring met een hond. De viervoeter kwam er zonder schrammetje van af, Ruben brak echter zijn sleutelbeen en was voor de rest van het seizoen uitgeschakeld. “Ik won in 2016, net als dit jaar, de tijdrittitel bij het districtkampioenschap, ik had toen ook al mee kunnen strijden om de medailles op het NK. Mijn collega’s zeiden direct: nu jij je sleutelbeen hebt gebroken, ben je pas een echte wielrenner.” Ruben, die werkt bij Specialized in ‘s-Heerenberg, rijdt rond op het allerbeste materiaal. “Op dezelfde fiets werd Quick Step onlangs wereldkampioen op de ploegentijdrit. Ook Anna van der Breggen rijdt rond op deze tijdritfiets. Dat is het voordeel van zo’n werkgever.” Vertelt Ruben lachend. Toekomst Voor de toekomst stelt de bescheiden wielrenner zich geen grote doelen. Toch kijkt hij met een schuin oog naar het WK tijdrijden voor mannen 30+. “Hier ga ik absoluut niet mee doen voor de prijzen maar het is misschien wel een heel gave ervaring.” Daarnaast staat de Nederlandse wegtitel stiekem op zijn verlanglijstje. “Als het op een massasprint aankomt kan ik net zo goed niet meedoen. Je moet geluk hebben dat je met een klein groepje kunt wegrijden en uit de greep van het peloton kunt blijven.”
0 Reacties
Laat een antwoord achter. |
Marijke Esselink droomt van Olympische Spelen
|